اختلال عضلانی یا میوپاتی (Myopathy) یا ماهیچه آسیبی همگی اصطلاحاتی کلی هستند که به هر نوع بیماری که بر عضلات کنترل‌کننده حرکات ارادی بدن تأثیر می گذارد، اطلاق می‌شوند. بیماران میوپاتی به دلیل اختلال در عملکرد فیبرهای عضلانی دچار ضعف عضلانی می شوند. برخی از میوپاتی‌ها ژنتیکی هستند و می توانند از والدین به فرزندان منتقل شوند. برخی دیگر از اختلال‌های عضلانی در سنین بالا به‌وجود می‌آیند که ابتلا این نوع از ماهیچه آسیبی می‌تواند به دلیل بیماری خود ایمنی، معروف به میوزیت، اختلالات متابولیک یا علل دیگر باشد.
در صورتی که به اختلال عضلانی مبتلا هستید و یا علائم نگران کننده دارید، می توانید با خانم دکتر پریسا رضایی متخصص مغز و اعصاب گروه پزشکی پ، مشورت نمایید.
021-88176496
علائم میوپاتی یا اختلال عضلانی ژنتیکی
انواع مختلفی از میوپاتی ژنتیکی وجود دارد که اکثر آن‌ها علائم مشابهی دارند. البته ممکن است علائم دیگری در افرادی که دچار ماهیچه آسیبی شده‌اند، مشاهده گردد اما عمده علائمی که در اختلال عضلانی مشاهده می‌شود عبارتند از:
- ضعف عضلانی
- تاخیر حرکتی
- اختلال تنفسی
- اختلال عملکرد ماهیچه بولبر (نقص عملکرد عضلات مسئول بلع و گفتار)
اختلال عملکرد عضلات بولبر می تواند به ویژه در میوپاتی های مادرزادی (که از بدو تولد وجود دارند) کاملا آشکار باشد و منجر به اختلالات شدید در توانایی های بلع و گفتار شود. میوپاتی‌های مادرزادی همچنین با تاخیر حرکتی پیش‌رونده و در برخی مواقع ناهنجاری های صورت یا اسکلتی مشخص می شوند.
میوپاتی‌های اکتسابی علاوه بر علائم مشابه با علائم میوپاتی ژنتیکی، شامل علائم دیگری نیز می‌باشند که به شرح ذیل می‌باشد:
- ضعف عضلانی
- درد عضلانی (میالژی)
- گرفتگی عضلات
- سفتی یا سختی عضلات
- تحلیل رفتن عضلات اطراف شانه ها و باسن
علل و عوامل میوپاتی
بیمارانی که یکی از خویشاوندان خونی آن‌ها مبتلا به میوپاتی ژنتیکی است، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری قرار دارند. در میوپاتی ژنتیکی، مردان نسبت به زنان بیشتر در معرض خطر ابتلا هستند. میوپاتی‌هایی که کروموزوم X حامل آن ها می‌باشد، مردان را بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می دهد، در حالی که آن‌هایی که روی کروموزوم های دیگری غیر از کروموزوم جنسی حمل می شوند، مردان و زنان را به طور یکسان تحت تأثیر قرار می دهند.
بیمارانی که دارای یک اختلال خود ایمنی، اختلال متابولیک یا غدد درون ریز هستند، داروهای خاصی مصرف می کنند یا در معرض سموم خاصی قرار دارند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به میوپاتی اکتسابی باشند.
تشخیص
پزشک متخصص مغز و اعصاب عمدتا از انواع آزمایشات برای تشخیص میوپاتی خاص استفاده کند که برخی از آن‌ها عبارتند از:
- معاینه فیزیکی
- تست های قدرت عضلانی
- نوار عصب و عضله یا الکترومیوگرافی (EMG)
- سونوگرافی
- تصویربرداری MRI
- آزمایشات ژنتیکی
- بیوپسی عضله
هدف از انجام آزمایشات متنوع، ایجاد برنامه درمانی شخصی برای هر بیمار می‌باشد. تیم پزشکی ما با بهره گیری از دستگاه های مدرن، در زمینه تشخیص میوپاتی با شما همراه می باشد.
درمان
در حالی که هیچ درمانی برای میوپاتی ژنتیکی وجود ندارد، گزینه های درمانی مختلفی برای مدیریت علائم وجود دارد. درمان‌های میوپاتی ژنتیکی و غدد درون ریز زمانی مؤثرتر هستند که بیماری زود تشخیص داده شود و بیمار با یک برنامه درمانی جامع زیر نظر یک تیم پزشکی آگاه تحت درمان قرار گیرد.
برای میوپاتی های اکتسابی ناشی از سیستم ایمنی، مانند درماتومیوزیت و پلی میوزیت، داروهایی که برای کاهش پاسخ ایمنی بدن و کاهش التهاب عمل می کنند، مانند کورتیکواستروئیدها یا سایر سرکوب کننده های ایمنی، می توانند به مدیریت برخی علائم کمک کنند. فیزیوتراپی، وسایل حمایتی مانند بریس و گاهی اوقات جراحی نیز ممکن است به عنوان ابزار درمانی مورد استفاده قرار گیرند.